Max Jacob şiirleri – 5 cehennemî görüntü
Yirminci yüzyılın ilk yarısında modern şiirin seyrine yön veren isimlerden, aynı zamanda ressam da olan Max Jacob, belli bir akımın içine yerleştirilmesi son derece güç, sıradışı bir figürdür. Pablo Picasso, Juan Gris, Amadeo Modigliani, Guillaume Apollinaire, Jean Cocteau, Pierre Reverdy gibi sanatçı ve edebiyatçıların yakın dostu olarak kübist, gerçeküstücü ve sembolist çevrelerle ilişki içinde olsa da tüm akımlara göre marjinal kalmış; bir yanda Montmartre diğer yanda Saint-Benoît-sur-Loire Manastırı ekseninde ilerleyen ve trajik şekilde bir toplama kampında son bulan yaşamında, Yahudilik, Hristiyanlık, Ateizm arasında mekik dokuyarak ve çılgın bir bohemlik ile inziva arasında gidip gelerek, kâh daimon’a göz kırptığı kâh Tanrı’ya yakardığı karmaşık iç dünyasına ve kişisel iniş çıkışlarına karşılık verebilecek bir mistisizmi aramıştır. Jacob’un görüntüleri ön plana çıkaran, oyun, espri ve deneylerle dolu şiirinin özünde içe bakış, düşlem, rastlantı, çelişkiler, ânın keşfi, buluş ve yoğunlaştırma yatar. Ekte, şairin 1924 yılında yayımlanan Visions Infernales (“Cehennemî Görüntüler”) adlı kitabından beş şiire yer veriyoruz: “Yolculuk” (Voyage); “Küçük Köylü Çocuğu” (Le Petit Paysan); “İkaz” (Exhortation); “Kurtuluşum Neyi Çağrıştırır” (Que penser de mon salut); “Etraf” (Voisinage).
Yayın tarihi: Şubat 2019
www.isaretatesi.com
Cehennemî Görüntüler
